روز نهم
+ چند روز گذشته و کلی کار و برنامه بود که نتونستم بیام اینجا
سررشته ی سخن از دستم در رفته
ولی فعلا سعید از کار اداری انصراف داده و رفته بخش شیفت.و این یعنی روال و روتین زندگی تا حدودی بهم خورده .
ساعات باشگاهم که عصر روزای زوج بود ؛ الان نظم نداره و نمیدونم چه روزایی و چه ساعتی میتونم برم.
سعید بیشتر خونه س و این به معنی اینه که من هر لحظه باید کنترل اوضاع به دستم باشه. غذا در هر ساعتی باید آماده باشه ؛ بچه ها غذاشون نباید یکم دیر یا جابجا بشه ؛ خونه همیشه باید مرتب ؛ تمیز باشه ؛ همه چی باید سرجای خودش باشه و...
کلا اکثر مردا وقتی زیاد خونه باشن به همه چی گیر میدن . سعید که ناخودآگاه همش در حال بهونه و گیر دادنه حالام که بیشتر خونه س باید مدام در حال بدو بدو باشم که بهونه ای دستش ندم.
واقعا در همین چند روز که کارش شیفتی شده دوست داشتم با آرامش بشینم.و
فعلا که روزگارمون این شکلیه.
+ امروز جوری گاز و هود رو سابیدم که فقط دوست دارم وایسم جلوشونو از این همه براق شدن لذت ببرم. یه مایع تمیز کننده ای پیدا کردم که بالاخره چربی های ریز هود رو هم تمیز میکنه.
تمیزکننده های متنوعی امتحان کردم ولی هیچ کدوم نتونست رضایتم رو جلب کنه.
پامو میزارم تو آشپزخونه ؛ چشمم به هود میفته خستگی هام یادم میره.
+ یکی از بالکن های خونه جلوش بازه و ویو ابدی داره ؛ ما طبقه اولیم در اون حد ویو اطراف رو نداریم ولی به سهم خودش عالیه. یه میز تاشو با صندلی گذاشتم و یه جای دنجی درست کردم برا خودم. سه زمان خاص و پر از آرامشی که میشه این جای دنج گذروند : صبح ها و دیدن طلوع خورشید ؛ عصرها و غروبش و آخر شبها .وقتی بچه ها خوابن و خونه تو سکوت کامله .
یعنی عاشق این بالکن و فضاشم.
